สูจิบัตร 1+1=1

1+1=1 a contemporary performance
26 Jan – 6 Feb 2011

“บ่อยครั้งที่สิ่งที่สูญเสียไปได้กลายเป็นสิ่งใหม่มาเพิ่มในตัวเรา และมีแค่ตัวเราที่เดินต่อในวันที่เหลืออยู่”
‘If you prefer to read in the dark, find yourself a flashlight. Then stay in the dark as long as you wish.’
Dujdao Vadhanapakorn

การเสียพ่อไปตั้งแต่อายุ 11 พรากหลายสิ่งหลายอย่างไปจากชีวิตผม
แต่เมื่อย้อนกลับไปมองเส้นทางชีวิตของตัวเอง
การเสียพ่อไปตั้งแต่อายุ 11 ก็ให้หลายสิ่งหลายอย่างกับชีวิตผม
และทำให้ผม กลายเป็นผม อย่างที่เป็นอยู่ทุกวันนี้

Losing my father at the age of eleven took away many things from my life but when I take a look back at how things have turned out, losing my father at the age of eleven also brought many things into my life. . .
Making me the person that I am today.
Manussa Vorasingha

Scene Sequence:
• Loss is all around
• Turn loss to light for life
• It’s so strange to be alive
‘In each little thing I do. I can find a piece of you
In each twist of time, in each twist of mind
That I find to think of you
I'm alive. It's so strange to be alive
When I go to sleep at night
And I'm scared and there's no light
And I know one day I'll be in my grave
When I think that I'll lose you
I'm alive. It's so strange to be alive
Could we stay around like a big blue sea
That has been around for some billions centuries
'Cause I think I could do
With a trip with you on The Big Blue Sea
For some billions centuries
It might take me two thousand years
Not to sing this song in tears
'Cause I feel so small in this big black hole
And you're the one that makes me feel
I'm alive. It's so strange to be alive
By Emily Loizeau

• You as a part of me
“ว่าแล้วมันต้องเป็นแบบนี้ ว่าแล้วว่าคุณจะต้องมองฉันแบบนี้ สีหน้าแบบนี้ ฉันเข้าใจ ชินแล้ว ใช่นี่แหละ อันนี้ชั้นเอามาจากเค้า แบบนี้เป๊ะเลย จริงๆก็ไว้อยู่ไม่กี่ปีหรอก แต่แค่จำได้ติดตา อันนี้ตั้งใจเลือกเก็บนะ โครงหน้านี่ก็เหมือนกัน เคาะกันมาตั้งแต่คุณย่าเลย จริงๆอาจจะนานกว่านั้นแต่ไม่รู้จริงๆ
อืม..เล็บมั้ง แมนมากเลยทาปิดไว้งี้ มือด้วย อายมากไม่ค่อยอยากให้ใครดูใกล้ๆ บางทีต้องแอบเคลื่อนไหวไวไวจะได้มองไม่ทัน นี่ด้วย นี่ก็ด้วย เท้าเหรอ..ไม่นะ
อันนี้ของแม่ เค้าให้มา เปิ่มสัด.. เออ แปลว่าตีนบาน ภาษาอีสาน อืม แต่ถ้าใส่รองเท้ายี่ห้อฝรั่งบ่อยๆมันก็ช่วยนะ หน้ารองเท้าเค้ามันแคบเรียว เนี่ยคอยบีบเข้าจนตอนนี้ตีนลู่มานิดนึงละ
ตรงนี้เค้าก็ให้ไว้ ให้อีกหน่อยก็ไม่ได้ ...ผมก็โอเค แต่จริงๆอยากได้ของอีกคนมากกว่าแบบหยิกๆ แต่มาทางแม่ตรงแด่วเลย”

• Fish tank of unconscious being
• No more hero..
• Memories bounce back. No way to throw away!
• The answer is here and now
• Turn loss to a healthy bit of self

1+1 = 1 Production team

Performer+ Director+Producer+ Choreographer = Dujdao Vadhanapakorn
Video Artist = Manussa Vorasingha มานุสส วรสิงห์
Sound Design = Nophand Boonyai นพพันธ์ บุญใหญ่
Assistant Director = Nana Dakin นานา เดกิ้น
Lighting Design + Set Design = Tawit Keitprapai ทวิทธิ์ เกษประไพ
Stage Manager = Pattamika Pinngoen ปัทฐมิกา ปิ่นเงิน
Prop +Set crew = Rungtorsri Jinapunyaa+Thitawan Larpkachornsanguan
PR = Varanyoo Intrakamhang + Chakriya Thinchana
Front = Natsarlisttar Wonenutprapha ณัชศลิษฏา วัลย์ณัฐประภา
Photographer = Sudhisa Patibhanthewa สุทธิสา ปฏิภาณเทวา
Poster = Taechit Jiropaskosol เตชิต จิโรภาสโกศล
Special Thanks
Sarinrat Thomas and her family สฤญรัตน์ โทมัส และครอบครัว, Parnrat Kritchanchai and Nichatra Village ปานรัตน์ กริชชาญชัย และหมู่บ้าน ณิชาตรา, Paradorn Vetchurai + คุณพงษ์พันธ์ พิศุทธิ์สินธพ +อุปกรณ์ถ่ายทำ และทีมงานจาก Foolhouse Production, B-Floor Theatre, Crescent Moon Space, Arts Container, Pridi Banomyong Institute


Things flux, Time flows, Now we are all merged……..

ยังเหลือการแสดงอีก 5 รอบ วันที่ 2-6 ก.พ. แสดงวันละ 1 รอบ เวลา 20.00 น. ขอขอบคุณภาพถ่ายจาก ทวิทธิ์ เกษประไพ